Louisalaan 9

Adv. VVV-gids 1939

De wijnhandelaar Hendrikus Idsinga verkocht in 1920 het door hem gebouwde kantoor, dat toen aan de Louisalaan kwam te liggen (zie Emmalaan 26). Datzelfde jaar kwam het in handen van P.J. Borgesius en M. Hilbrands. Zij dienden op 20 april 1921 een verzoek in, om vergunning te krijgen tot oprichting van een ijsfabriek aan de Louisalaan. Als beweegkracht kwam er een elektromotor van 15 pk en één van 2 pk. Nadat de buurt was geïnformeerd en er geen bezwaren werden ingediend werd de vergunning verleend. Enkele maanden later schreven een aantal buurtbewoners een brief om de verleende vergunning toch weer in te trekken. Enkele zinnen uit de brief:

Dat toch werkelijk de villabuurt Emmapark, waarin de Louisalaan is gelegen, geen plaats is voor de oprichting van een fabriek en dat de rustige omgeving zeer verstoord wordt door het geraas van de draaiende motor, de luid klinkende bellen van de vertrekkende en thuiskomende ijskarretjes, en het luid tegen elkaar schreeuwen van het personeel.

In een reactie schreven B&W, dat de vergunning volgens de regelgeving was verleend en er toen geen bezwaren uit de buurt waren gekomen. Eigenlijk hoorde zo een fabriek ook niet in een villabuurt, maar onderzoek gaf aan dat de herrie van de elektromotor buiten de fabriek niet te horen was en andere klachten door het opleggen van nieuwe voorwaarden te ondervangen zouden zijn. De ijsfabriek heeft er nog heel wat jaren gestaan, de hierbij afgedrukte advertentie komt uit een VVV-gidsje uit 1939. In de advertentie staat ook vermeldt, dat de fabriek de naam "Apoldro" heeft. (Louisalaan 9 was voorheen nr 1)
In 1958 werd door de toenmalige eigenaar, mevrouw Buys een bouwvergunning gevraagd voor de bouw van een woonhuis op nummer 9. Volgens de kadastrale boekhouding stond er toen een ruïne, die net als de ijskelders eerst gesloopt moesten worden. De bouw verliep wat langzaam en de woning werd opgeleverd op 5 januari 1960. Het ontwerp was van de Apeldoornse architect ir. H. Berkhoff.